Życie Pi

Niesamowita książka. Klimatyczna i wciagajaca. Przedstawia dwie alternatywne historie młodego rozbitka. Jedna jest przerażająca i nierealna. Ale ta druga jest jeszcze straszniejsza. Nie wiem, w którą wersję wierzyć.
Pi jest bardzo barwną postacią. Jest to młody Hindus, wychowujący się praktycznie w zoo. A do tego praktykuje jednocześnie trzy religie - hinduizm, chrześcijanstwo i islam. W pewnym momencie jego rodzina decyduje się na emigrację do Kanady. Jednak statek, którym płyną, tonie a Pi jest jedynym ocalałym, który w szalupie spędza prawie 300 dni. Jakby tego było mało za towarzyszą ma tygrysa bengalskiego.
Naprawdę warto sięgnąć po tą lekturę.

Niesamowita książka. Klimatyczna i wciagajaca. Przedstawia dwie alternatywne historie młodego rozbitka. Jedna jest przerażająca i nierealna. Ale ta druga jest jeszcze straszniejsza. Nie wiem, w którą wersję wierzyć.
Pi jest bardzo barwną postacią. Jest to młody Hindus, wychowujący się praktycznie w zoo. A do tego praktykuje jednocześnie trzy religie - hinduizm, ...

Tyle słyszałem o tej książce, że gdy wreszcie udało mi się do niej zabrać miałem dosyć duże oczekiwania. Może zbyt duże. Przez pierwszą część myślałem "kiedy wreszcie będzie ocean", a kiedy trafił się ocean... Cóż, doceniłem niektóre z wątków zawartych we wstępie. Książka ma dłużyzny, które za wiele nie wnoszą, a narracja jest nierówna. Są wątki/momenty dosyć interesujące, ale są też takie, które spokojnie można było wyciąć. Autor chyba sam nie wiedział, czy iść ku baśniowości i bogatej metaforyce czy relacjonować godzina po godzinie przeżycia Pi Patela. A szkoda, bo relacje między zwierzętami czy relacje człowiek-zwierzę to plus tej książki. Końcówka (nielubiana raczej, patrząc po recenzjach) ratuje w dużym stopniu tę powieść - gdyby więcej tego typu metafory się pojawiło, byłaby to pozycja o wiele cenniejsza.

Tyle słyszałem o tej książce, że gdy wreszcie udało mi się do niej zabrać miałem dosyć duże oczekiwania. Może zbyt duże. Przez pierwszą część myślałem "kiedy wreszcie będzie ocean", a kiedy trafił się ocean... Cóż, doceniłem niektóre z wątków zawartych we wstępie. Książka ma dłużyzny, które za wiele nie wnoszą, a narracja jest nierówna. Są wątki/momenty dosyć interesujące,...

"Życie Pi" to opowieść o tyleż niewiarygodnej co tragicznej i odciskającej piętno "przygodzie" tytułowego Pi dryfującego po oceanie z tygrysem przez 227 dni. To opowieść przygodowa, opisująca walkę o przetrwanie, gdzie z jednej strony głód a z drugiej strony krwiożerczy tygrys ważą szalę życia. Opowieść momentami zatrważająca nie pozbawiona dozy humoru, pełna osobistych przemyśleń na temat życia, religii i zwierząt. Dzięki niej poznamy oprócz historii Pi zwyczaje wielu zwierząt.
Tytułowy Pi to szesnastoletni Hindus Piscine Molitor, który pomimo młodego wieku postanowił zostać jednocześnie wyznawcą hinduizmu, chrześcijaninem i muzułmaninem. Jak czas pokaże ten fakt będzie miał istotne znaczenie w walce o przetrwanie. Pi syn dyrektora zoo, zawsze miał kontakt ze zwierzętami, dzieciństwo spędził w Indiach. W wyniku zmiany planów ojca który sprzedał zwierzęta wyruszył w morska podróż do Kanady wraz z rodzicami i częścią zwierząt. Gdy dochodzi do zatonięcia japońskiego frachtowca, którym płynęli, dryfuje po oceanie w szalupie ratunkowej w nieoczekiwanym towarzystwie zebry, hieny orangutana i tygrysa. Dlaczego w końcu pozostał w szalupie tylko Pi i tygrys i jak udało im się przetrwać te 227 dni musicie przekonać się sami. Zaręczam nudzić się nie będziecie. Niektórymi ciekawostkami dotyczącymi życia zwierząt na pewno możecie być zaskoczeni.

"Życie Pi" to opowieść o tyleż niewiarygodnej co tragicznej i odciskającej piętno "przygodzie" tytułowego Pi dryfującego po oceanie z tygrysem przez 227 dni. To opowieść przygodowa, opisująca walkę o przetrwanie, gdzie z jednej strony głód a z drugiej strony krwiożerczy tygrys ważą szalę życia. Opowieść momentami zatrważająca nie pozbawiona dozy humoru, pełna osobistych...

Okładka książki mnie odepchnęła, gdy zobaczyłem na nie informację o zdobyciu nagrody Bookera. Z dużym prawdopodobieństwem podejrzewałem, że skoro posiada to wyróżnienie, to jej treść powinna zawierać wątki związane z nekrofilią, kanibalizmem lub makabrycznym zabójstwem. Ku mojemu zdziwieniu, początkowo książkę czytało się bardzo przyjemnie, ale do czasu... Tak pisać, książki to każdy może. Na początku zapewniając o autentyczności wydarzeń, po to żeby na koniec temu delikatnie, nie wprost zaprzeczyć i tak zagmatwać fabułę, że człowiek żałuje straconego czasu na jej przeczytanie. Stanowczo nie polecam.

Okładka książki mnie odepchnęła, gdy zobaczyłem na nie informację o zdobyciu nagrody Bookera. Z dużym prawdopodobieństwem podejrzewałem, że skoro posiada to wyróżnienie, to jej treść powinna zawierać wątki związane z nekrofilią, kanibalizmem lub makabrycznym zabójstwem. Ku mojemu zdziwieniu, początkowo książkę czytało się bardzo przyjemnie, ale do czasu... Tak pisać,...

czytałam dawno i nie pamiętam za dobrze ani treści ani emocji, jakie mi towarzyszyły. Więc oceniam na takie sobie.

czytałam dawno i nie pamiętam za dobrze ani treści ani emocji, jakie mi towarzyszyły. Więc oceniam na takie sobie.

240203 audio G9.
Kilka lat zbierałem się do jej przeczytania po tym, gdy znajoma poleciła mi ją jako swoją ulubioną książkę. Film widziałem - bardzo dobry, ale nie wierzyłem, że książka może być dużo lepsza, na tyle by być dla kogoś tą najlepszą. A jednak - teraz to wiem - może.

Ani przez moment się nie nudziłem. Niemal po każdym przesłuchanym fragmencie chciałem opowiadać go członkom rodziny. Takie wrażenie na mnie robiła.

Pięknie opisane wydarzenia, nie zawsze chronologicznie, dzięki czemu jest o wiele ciekawiej. Pojawia się też sporo humoru. Ogromna wiedza o zwierzętach jest przekazana w przystępnej, interesującej formie. Mimo iż nie jestem zwolennikiem trzymania w domu piesków, ani kotków, lubię zwierzęta i z radością chłonę wiadomości dotyczące życia, zachowań wszelkiej fauny.
No i jeszcze religia. Nie pamiętam już czy film dotykał tego tematu - nie wydaje mi się. W powieści autor genialnie opowiada o aspektach teologicznych i rozterkach młodego Pi.
A zakończenie? Palce lizać!

240203 audio G9.
Kilka lat zbierałem się do jej przeczytania po tym, gdy znajoma poleciła mi ją jako swoją ulubioną książkę. Film widziałem - bardzo dobry, ale nie wierzyłem, że książka może być dużo lepsza, na tyle by być dla kogoś tą najlepszą. A jednak - teraz to wiem - może.

Ani przez moment się nie nudziłem. Niemal po każdym przesłuchanym fragmencie chciałem opowiadać...

genialna, zdecydowanie warta przeczytania

genialna, zdecydowanie warta przeczytania

O czym może być opowieść, gdy prawie cała jej akcja dzieje się na środku oceanu? Martel odpowiada na to pytanie i to całkiem wyczerpująco, wciągając mnie w "Życie Pi". Książka urzekła mnie wrażliwością narratora, jego stylem, który często uderza w ton żartobliwy, czasem poetycki, wszystko, by poradzić sobie z tragedią, w której tkwi .

O czym może być opowieść, gdy prawie cała jej akcja dzieje się na środku oceanu? Martel odpowiada na to pytanie i to całkiem wyczerpująco, wciągając mnie w "Życie Pi". Książka urzekła mnie wrażliwością narratora, jego stylem, który często uderza w ton żartobliwy, czasem poetycki, wszystko, by poradzić sobie z tragedią, w której tkwi .

Powieść biograficzna, oparta na faktach, wstrząsająca i pewnie niesięgająca granic wyobraźni dla przeciętnego człowieka. 

A jednak nastoletni Pi zmierzył się z prawdziwym i niebezpiecznym żywiołem. Dosłownie został wyrzucony za burtę na ocean, mając tak naprawdę dwa wyjścia.
Albo poddać się i zostać pożartym przez któreś ocalałe zwierzę z zoo — orangutana, hienę, zebrę lub tygrysa bengalskiego, albo postawić na długą walkę o przetrwanie. 

Pi wybrał życie, ale zanim de facto do niego naprawdę powrócił, minęło wiele długich miesięcy, które wystawiły go na konkretną lekcję życia, jakiej naprawdę wielu z nas w tych ekstremalnych warunkach pośrodku oceanu z towarzyszącym drapieżnikiem na drugim końcu szalupy, najzwyczajniej w świecie by nie przetrwało. I na pewno znalazło się również wielu takich, co kompletnie nie uwierzyło w tę część historii survivalowej. A ona kompletnie zmieniła życie młodego Pi. Chłopak wybrał życie, a zatem musiał dużo odkryć i się nauczyć.
Ale te wszystkie lekcje pozwoliły mu dobić ostatkiem sil i doświadczyć pod swoimi stopami stałego lądu..

Powieść biograficzna, oparta na faktach, wstrząsająca i pewnie niesięgająca granic wyobraźni dla przeciętnego człowieka. 

A jednak nastoletni Pi zmierzył się z prawdziwym i niebezpiecznym żywiołem. Dosłownie został wyrzucony za burtę na ocean, mając tak naprawdę dwa wyjścia.
Albo poddać się i zostać pożartym przez któreś ocalałe zwierzę z zoo — orangutana, hienę, zebrę...

Przez całą pierwszą część bohater gada i gada. Może i nie widać w tym celu, ale jest lekko i wartko.

Większość drugiej części jest powtarzalna i zwyczajnie przeciągnięta. "Było ciemno, niebo było bezchmurne, tygrys pomrukiwał, padał deszcz, byłem głodny, spragniony, wykończony", itd - tak można ją podsumować. Język i zdania są prozaiczne, co jest najbardziej zauważalne właśnie w tej części, a liczne metafory są zbędne i wybujałe. Ponadto fragmenty, które miały być zabawne, sprawiały jedynie, że przewracałem oczami (zabawa w cyrk na środku oceanu, naprawdę?).

Następnie zaczynają dziać się różne dziwactwa i wtedy jest faktycznie ciekawie, ale potem przychodzi to nieszczęsne zakończenie...

Zakończenie, w którym bohater robi moralizatorski wywód dwóm głupim, podstawionym mu specjalnie do tego celu pod nos postaciom, w którym próbuje wykazać.. co? Że wierzy (on w Boga, a śledczy-inżynierowie w wersję historii ze zwierzętami), bo tak jest wygodniej i w zasadzie nie ma znaczenia, co jest prawdą? Jeśli tak, to, wbrew zapewnieniom umieszczonym we wstępie, w ogóle nie sprawiło to, że uwierzyłem w Boga. Jeśli już, to można to uznać za jeden z powodów dlaczego ludzie są religijni. Nie dość, że nie uważam tego za żadne specjalne odkrycie, to całe zakończenie przesiąknięte jest ogromną arogancją i wyniosłością.

Niezależnie od zamiarów, końcowy twist uważam za tani chwyt. Poza tym, z perspektywy całości, pierwsza część wydaje się pod wieloma względami bardzo oderwana od reszty książki. Tak, łączą je bohaterowie i tematyka - religia, wiara, zwierzęta i ich zachowanie - ale tylko ogólnikowo.

Nie ma tu drugiego dna, jest tylko sprytny, a raczej "sprytny", trik i absurdalne analogie.

Przez całą pierwszą część bohater gada i gada. Może i nie widać w tym celu, ale jest lekko i wartko.

Większość drugiej części jest powtarzalna i zwyczajnie przeciągnięta. "Było ciemno, niebo było bezchmurne, tygrys pomrukiwał, padał deszcz, byłem głodny, spragniony, wykończony", itd - tak można ją podsumować. Język i zdania są prozaiczne, co jest najbardziej zauważalne...